چالش های مدل سازی پدیده های نزدیک بحرانی در تزریق دی اکسیدکربن

سال هاست که مدل سازی جریان سیال در محیط متخلخل مخزن با استفاده از شبیه سازهای مختلف صنعتی و غیرصنعتی بررسی و مطالعه می شود. این شبیه سازها بسته به شرایط ترمودینامیکی سیالات، نوع محیط متخلخل و پدیده ی مورد مطالعه، ممکن است ضعیف یا قدرتمند ظاهر شوند. در این میان تسلط محقق بر معادلات حاکم و نقاط ضعف و قوت ابزار شبیه سازی خود بسیار حائز اهمیت است؛ چراکه محقق باید هنگام مدل سازی به تمامی فرضیات و منابع خطای مؤثربر نتایج، اشراف کامل داشته باشد. مطالعات آزمایشگاهی نشان می دهند که در حین تزریق دی اکسیدکربن در فشار نزدیک بحرانی (نزدیک امتزاجی) پدیده های نزدیک بحرانی (از جمله ترشوندگی نزدیک بحرانی و جریان مارانگونی) تأثیر به سزایی بر مقدار بازیافت نفت دارند. در این مقاله برخی نقاط ضعف شبیه سازها در مدل سازی این پدیده ها نشان داده می شود. در شرایطی که مارانگونی بازیافت را تا حدود 35 درصد افزایش داده نتایج شبیه سازی هیچگونه تأثیری از آن نمی پذیرد. همچنین ترشوندگی نزدیک بحرانی در آزمایشگاه سبب می شود بازیافت نفت در شرایط نزدیک بحرانی بیش از شرایط غیرامتزاجی و حتی امتزاجی تک تماسه شود. در حالی که مدل سازی تزریق امتزاجی تک تماسه، به کسب بیشترین ضریب بازیافت از مغزه منتج می گردد. در این مطالعه ضمن معرفی دو پدیده ی مذکور، چالش ها و دلایل بروز خطاهای شبیه سازی آنها نیز مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.